Kendimiz üzerinde çalışırken yani kendimizi “daha çok insan” yapmaya çalışırken her zaman ama her zaman merhamet noktasından başlamalıyız. Bu bazılarına basit ya da polyanavari gelebilir ama aslında yapabileceğimiz en güçlü şeylerden biri. Sağlıklı ve uzun…
Sevgili arkadaşım Gizem’in kaleminden… “Gece yavaş yavaş geliyor. İniyor. Çukur yerlere dolmağa başladı bile.” -Bilge Karasu "Bıraksam kendimi..." dedi, "Bıraksam, peşi sıra alıp götürür mü beni de? Bir rüzgarın koynuna girer gibi girsem…
Caddelere, kalabalığa, binalara baktım yeniden. Gün doğumuna dek, her gün, yüksek bir binanın en tepesinde yalnızlığımı besledim. Hiç kimse beni anlamadı... Tili dışında. Tili, benim çocukluk arkadaşım. Onu, her gece gittiğimiz şans sokağında dejavu etkisi…
Unuttun diyelim. Diyelim diyorum. Unuttuğunu sandın diyelim. Her zaman olmasını istemediğin şeylerde sen öyle istememişsindir ya ondan öyle diyelim. İstemediğin için. Tartışmıyorum. Yoksa bir sakız gibi. İnsan gibi. İnsan düşündükçe var. O yok sen yok.…
Koca bir çukurun içinde belki kuyunun. Elle tutulur acımasızlıklara uyandırıldık. Saçmalıklara. Derdi neydi ki? Onun. Onun bunun şunun. Hangi istasyonda bırakmak isterdiniz? Hangi kuşla yollamak isterdiniz? Hangi suya, karanlığa, toprağa. Saçmalık. Uçmak. Hep böyle miydi?…
Gök gürlüyordu. Gittikçe artan mutsuzluğumuza bir tepkiydi sanki. Kendinize gelin tepkisi. Size eşlik ettiğim zamanlardan geçin. Ayağınızı uzatın ve bir de kendiniz dinleyin. Bilemiyorum. Onlar da bilmiyor. Onlar ve ben. Biz, 4 kişiyiz. Biriyle yağmurlu…
Sevgili arkadaşım Gizem'in kaleminden... Saatin bir türlü susmak bilmeyen tik-taklarıyla yine aynı yerde, yine aynı saatte karanlık bir geceye uyandım. Farklı olan kokuydu. Yeni karılmış harç kokusu tüm çiğliği ile burun deliklerimden gözlerime hücum ediyordu.…
Kontrolünü sağlayamıyorum. Sesler ve görüntüler birbirine karışıyor, doğuyorlar bütün renklerde. Mesela sarıda. Doğuyorum. Kokular birbirine karışıyor, artıyor. Küçücük kalıyorum. Gözlerimi açınca geçiyor. Kapattığımda, koşuyorum. Durmadan. Belki de duruyorum, arka plan kayıyor. Devleşiyorum sonra. Arkamdaki ben…
Soğuğa rağmen sokaktaki kalabalık, çılgınca gecenin bitip tükenmezliğine akıyor gibiydi. Daimi bir endişe ile. Kalabalık ve yoksun... Geceye devam edesim vardı. Veda etmek için erken miydi yoksa? Biraz daha düşünecek, biraz daha içecek, biraz da…
