Az önce anımsadım!

İnsanlığın küçük trajedisi, var olandan fazlasını görmekten iyi görememek gibi. Güneş doğmazdan önceki nemli hava gibi. Neye göre iyi, siz bilin. Tertemiz camlar hayal edin, bir varlığa uzanan elleri, kafanızdaki nesneler silsilesini. Tekdüze bir ruh ve çoklularını. Sonsuz bir tablo galerisinde olun ya da tanımadığınız birinin fotoğrafıyla karşılıklı, sigara kokulu bir odada oturun. Seyredenler, psişik mastürbasyon ve yine tertemiz camlar. Gece yarısını geçeli çok olmuş, durumumuz, kötü çevirili iç monologlar gibi ve sadece hiç kimselerin anlaşabildiği…

Soğuyacak. El değecek sıcaklığa ulaşacak ya da saçmalayacak.

Hep dikkat ediyorum da kadehi okşuyorum, istemsizce ve hep anlatmamı bekliyor.

Az önce anımsamıştım, ‘girdap gibi kurguları, delirmiş karakterleri vardır. O daha henüz yazıyorken zihninin kıyısına oturup izlemek isterdim…

Çıldırır, sevinir, kaçar, döner, gelir, gömülür, batar, çıkar.’

Sanırım gelecekler-