Gözlerini açtı. Yere düşerek parçalandı her şey. Duvar dibine sindi. Huzuru aradı. Yavaşça sıçradı. Birini arar gibi bakındı odaya. Kendini izleniyor hissetti ve kendisine çevrilmiş gözlerin, onu soluksuz bırakıp hareket etmesini engelleyen yapışkan bir ağ ördüğü izlenimine kapıldı. Birine anlatmayı…

Şarap azalmış, şarap almaya gidersem Ati abiyle sohbet ederim hem. Porto Rikolu Ati abi. Özledim onu da. Gençken kafası güzel Galataya uçmuş. Zanzibar evladım Zanzibar. Koca göbekli, dibe vurmuş pis herif. Ben yürüyecektim. Üşeniyorum biraz. Yalnız kalmak istediğimi sanıyorum. Öpsem…

Senin bütün anların eşsiz bir parçaymış gibi ama gidip konuşmayıp sevmediğin bir çiçek, sarılmadığın ağaçlar, kafanı kaldırıp bakmadığın gökyüzü gibi değil. Saklan!

Ve bir de çarçabuk kaçmanız gereken pek çok durumla karşı karşıya kalırsınız kalmasına da insanların kanatları yoktur veya henüz yoktur. Neyse, peki o zaman kuş yeminden bir  gömleğe ne buyrulur?