Sevgili arkadaşım Hasan Yunusların kaleminden... Karanlık bir boşluktayım ve buraya nasıl geldiğimi bilmiyorum. Geçmişim yok. Hiçbir şey anımsamıyorum. Ben kimim? Bilmiyorum. Ne zamandır buradayım? Belki aylar, yıllar belki asırlardır. Kendi varlığımın farkına vardığım andan beri hep buradaydım ve burada zaman…

GEÇEN AKŞAMÜSTÜ Ruhlarımız, ihtişamlı bir neşeyle süzülüyor. Bu zamanlar sakin bir sürgün hayatı tadı verse de, ikimiz de biliyorduk. Ruhlarımız, imparatorların çöküşü tadında bir hüzne zıt, serin bir akşamüstünün ürpertici dinginliğinde süzülüyor. İkimiz de biliyorduk, henüz göz göze bile gelmiş…

Her şey benim ruhumdan bakıyor. Saçımın sesini dinle. Aniden duvar çatlıyor Masalın sonunda, uçmakta olan kuşa bulanıklaşıyor gözleri. Öyle düşünüyorum sevgilim çatlıyor ve uçuyor. Bunaltılı yok hayır bulantılı bir gecenin sabahına, gün akşama döndüğünde ben rüyaların peşinde, uyudum mu? Kaçıncı…

Karşıma otur, sadece dinle. Bir şarap koy kendine. Olur mu? Unutulmayacak anlardan bahsediyorsun. Anları nasıl zamansızlaştırdın? Seninle el ele, karanlığın en derinlerinde dans ettiğimiz zamanlar. Hatırlıyormuş gibi yaptıklarım. Başımıza gelen tüm güzel şeyler gerçekleşir ve onlarla işimiz biter. El değmemiş…