Gök
Kafanızı her kaldırdığınızda var olduğunuz gezintiden, göğe baktığınızda bir sonraki aşamada, daha mı yansız, daha mı gizemini kaybetmemiş gelir? Tebessümünüz ait olduğu yerde, emin olduğunuz yüceliklerde.
Kuş Kadının Arafı
ARAF
Kafamın içinde bir nabız atışı
Sesin bir şiirden yansıyor
Gölgesi kendi üzerine düşen
Bir yengeç sıyrılan kabuğundan
Tamamlayan kaderini
Arafını da gördüm senin
Lethe’nin karanlık sularından içip
Zamansızlaştırdığın anılarını
El değmemiş ve canlı
Ophelia’nın çiçekleri gibi
Batarken uğulduyor dünyan
Nabız atıyor kafamın içinde
Dinliyorum seni
Gün yeniden doğacak ama
Sular henüz çekilmedi
Biliyoruz her ikimizde
Yalnızlığın ölü saatleri şimdi
G.
________
Gizem’e….
“dur” olabilmenin teşekkürü.
