Artık hızla yaklaşan bu bahar günlerinde ne yapacağız? Camları buharlaşan pencereler, karanlık uzun geceler, kendimi yalnızlığa hapsettiğim ve bana haz veren sıra dışı bir olaydı benim için. İçimdeki kargaşanın muntazam bir şekilde dışa vurumu sanki… Sabah erken saatlerde,  gri renkteydi gökyüzü; oysa bu durum az sonra yağacak yağmurun habercisiydi. Kafamdaki saplantıyı bu cıvıl cıvıl bahar günlerinde kimin kucağına bırakacağım?

Ama pencereye yaklaşmaya görsün, şaşırıyor insan ve yanağını pencerenin koluna dayıyor. Sanki kalbim burada atıyor şimdi. Düş kırıklığına uğramayı reddettiğim yer burası olabilir. Yüzümü güneşe dönüyorum. Gözlerimi kapatıyorum ve bütün o sıcaklığın yavaş yavaş bedenime sonra da ruhuma sızışını hissediyorum.

Henüz çocuk yaşta bir kız salınarak yürüyor aşağıda ve sağına soluna bakınıyor; peşinden koşacağı bir düş arar gibi. Yukarıya kaldırıyor kafasını sonra. Kızın beyaz yüzüne hayranlıkla bakıyorum. Batmakta olan güneşin parıltısı yüzüne vurmuş; göz alıcı elbisesi uçuşuyor. Beni fark ediyor. Bu kadar geç fark etmesi canımı sıkıyor. Arkamdan şu duvar gözüküyor sanki. Eski ve boş. Utanıyorum. Durmadan bakmaya devam ediyor. Çırpındığımı zannediyorum ama kaskatı duruyorum öyle. Küçük kız çocuğuna görünmez  bedenim yaklaşıyor. Süzüle süzüle iniyor aşağı çelimsiz vücudum… Küçük kızın bedeni birden devleşip kafasını camdan içeri sokuyor. İçerideki isli hava, boş duvarlar hoşuna gitmemiş olacak ki küçülüp güneşe çeviriyor yüzünü yeniden. Yüzü yavaş yavaş kayboluyor. Yanağımı pencerenin kolundan kaldırıyorum. Arkadan hızlı adımlarla yaklaşan bir adamın gölgesi bu parıltının üzerine düşüyor. Arkama bakma ihtiyacı hissediyorum birden. Böyle havalarda hafif bir ürperti kaplar içinizi. Arkama bakmak işime gelmiyor. Ya midem bulanırsa? Aceleci tavırlarıyla oldukça gülünç görünen adam kıza yolundan çekilmesini söylüyor. Arkadan annem kapıya vuruyor. Anneme kapıyı açmıyorum. Adamın ekşi kokusu burnuma kadar geliyor. Küçük kız. Annem kapıya daha hızlı vuruyor. Derken geçip gidiyor adam ve kızın yüzü yine apaydınlık ortaya çıkıyor. Küçük kız çocuğunun sessiz, soluk yüzü. Pencereyi kapatıp içeri giriyorum.