Koca bir çukurun içinde belki kuyunun. Elle tutulur acımasızlıklara uyandırıldık. Saçmalıklara. Derdi neydi ki? Onun. Onun bunun şunun. Hangi istasyonda bırakmak isterdiniz? Hangi kuşla yollamak isterdiniz? Hangi suya, karanlığa, toprağa. Saçmalık. Uçmak. Hep böyle miydi? Yani sanki. Bir yudum daha…

Caddelere, kalabalığa, binalara baktım yeniden. Gün doğumuna dek, her gün, yüksek bir binanın en tepesinde yalnızlığımı besledim. Hiç kimse beni anlamadı... Tili dışında. Tili, benim çocukluk arkadaşım. Onu, her gece gittiğimiz şans sokağında dejavu etkisi altında, defalarca sevdim. Tilinin şans…

Konu hep başka yerlere geliyor konu benken. Hızlı hızlı. Hızlı yürüyünce zaman daha çabuk geçiyor sanki. Kaçış değil kesinlikle. Varış. Konu bu da değil. Tanıdık olmayan yüzlere bakıp sorgulamaya başlıyorum, okumak istiyorum baştan sona. Maskelerin neden takıldığını ya da takılıp…

Biz istesek,