Karşıma otur, sadece dinle. Bir şarap koy kendine. Olur mu? Unutulmayacak anlardan bahsediyorsun. Anları nasıl zamansızlaştırdın? Seninle el ele, karanlığın en derinlerinde dans ettiğimiz zamanlar. Hatırlıyormuş gibi yaptıklarım. Başımıza gelen tüm güzel şeyler gerçekleşir ve onlarla işimiz biter. El değmemiş…

Kontrolünü sağlayamadığın, kendini teslim ettiğin bu güzel koku ne? Kontrol edemediğinde çekici gelen ve renkler değiştiğinde, rahatlayıp derin bir nefes aldığında ve bu sesler hep aynı melodide, bu sesler... Bedenine sıkışmış özgür olmayan ruhunu akıtıyor, sorgulamıyor, tasarlamıyorsun ve bu köpek…

Soğuğa rağmen sokaktaki kalabalık, çılgınca gecenin bitip tükenmezliğine akıyor gibiydi. Daimi bir endişe ile. Kalabalık ve yoksun... Geceye devam edesim vardı. Veda etmek için erken miydi yoksa? Biraz daha düşünecek, biraz daha içecek, biraz da müzik dinleyecektim. Rahatsız edilecektim belki.…

Caddelere, kalabalığa, binalara baktım yeniden. Gün doğumuna dek, her gün, yüksek bir binanın en tepesinde yalnızlığımı besledim. Hiç kimse beni anlamadı... Tili dışında. Tili, benim çocukluk arkadaşım. Onu, her gece gittiğimiz şans sokağında dejavu etkisi altında, defalarca sevdim. Tilinin şans…