Deliliğe yakın duran kaygılar mı kuşattı her yanımızı? Hepimiz kendimize doğru bir yolculukta veya hiç geçmeyeceğini sandığımız acıların -sonsuz zannettiğimiz acıların- yolunda, bize dair her şeyin zavallı yakarışlarını haykırıyoruz. Sonsuz değiliz. Tam isyan edecek gibi duruyor sonra tereddüt ediyoruz. Gibiyiz.…

ARAF Kafamın içinde bir nabız atışı Sesin bir şiirden yansıyor Gölgesi kendi üzerine düşen Bir yengeç sıyrılan kabuğundan Tamamlayan kaderini Arafını da gördüm senin Lethe’nin karanlık sularından içip Zamansızlaştırdığın anılarını El değmemiş ve canlı Ophelia’nın çiçekleri gibi Batarken uğulduyor dünyan…

Bir düş diliyorum kaldırımda, bir vahşi hayatın içinde, vahşi değil mi zaten ya! Yaban diyelim... Neyse, zaten düşler yarım, bardaklar yarım. Kargaşa var yanıyanıbaşımda. Ne zaman tamamlanmıştı ki ? Yokuşlar çok dik.

Bugün de koşan bir atın ağzı boyunca koşacağım. Venüs ve Mars gibi, alegorik bir insan imgesi, bir kız portresine dönüşebiliyor nasıl olsa. Düşen, yükselen nesneler gibi, karmakarışık olacağım. Nerede olmalarını istiyorsam ona göre düzenliyorum, evrenin her bir noktasını, bütün noktalarını.…