Garip, ucube, ya da deli değilim. Sadece benim gerçekliğim, sizinkinden farklı. Evde otura otura artık canım sıkılmaya başlamıştı, yapacak bir şey bulamıyordum. Bir iki kez hala bitiremediğim kitaba göz attım, ama onda da ne resim vardı, ne konuşma. Zaten her…

Elimde tuttuğum kadehi istemsizce okşuyorum. O, anlatmamı bekliyor. Anlatacaklarımı dinlemek için gereğinden fazla ilgi göstermesi beni gerçekten rahatsız ediyor. Kafamda yarattığım bütün o fantastik düşünceler, bütün o illüzyon, vagonları çeken atların, yerini buharlı lokomotiflere bırakması gibi yok oluyor. Aynı sonlarda…

Yetişmem lazım (neye) gibi yürümediğiniz sokaklardan bahsetmiyorum. Her yürüdüğünüzde kendi kendinize ve sırf dardı diye kafalar mırıldanıp tiksinerek baktığınız sokaklar, gözünüzü acıtan matlıkta gri hapishaneler, uçsuz bucaksız bir çayırda çırılçıplak koşarken beyaz ışıklı duvarlara uyandırıldığınız o boş kalabalıklar (tam hatırlamıyorum),…

Yakana yapışan umursamaz bir rüzgar esiyor. Korkularınla yüzleşmeye başlıyorsun. Her defasında aslında olabileceğinin zirvesini farkına varamamanın korkusuyla. Yaşamanın cesareti, ölümün yenilmezliği, bastırılmış benliğin, önüne geçemediğin yalanlar, çabasız her anın suratına tükürüşü! Yakana yapışan umursamaz bir rüzgar esiyor.