Sanki elektrikler gelmiş ve mumlara üflemiş, neden söndürmüyor?

­Kirpiklerime düşen ışıltılı kara, hissettiğim o yumuşak vuruşlarına buruk bir ruhla karşılık vermekteyim. Sevmek için ara sıra zaman ayırabildikleriyiz.

Caddelere, kalabalığa, binalara baktım yeniden. Gün doğumuna dek, her gün, yüksek bir binanın en tepesinde yalnızlığımı besledim. Hiç kimse beni anlamadı... Tili dışında. Tili, benim çocukluk arkadaşım. Onu, her gece gittiğimiz şans sokağında dejavu etkisi altında, defalarca sevdim. Tilinin şans…

Soluk tenin ve gözlerinin altındaki morluklar beni düşündürüyor. Gündoğumu diyorum, ifadesiz bakıyorsun. Anlar gibi sallıyorsun kafanı. Anlamıyorsun! Başka bir yerde olmayı diliyor mu? Sorsam mı? Boşver. Çok duygusalım bugün, üşüdüğümü sanmam bu yüzdenmiş. - Ne diyordum doktor hanım? Gündoğumu. Kışın…