Az önce anımsadım! İnsanlığın küçük trajedisi, var olandan fazlasını görmekten iyi görememek gibi. Güneş doğmazdan önceki nemli hava gibi. Neye göre iyi, siz bilin. Tertemiz camlar hayal edin, bir varlığa uzanan elleri, kafanızdaki nesneler silsilesini.…
Ve bir sayfada şöyle yazıyordu, aslında acıyı didiklemekten başka zevk yok ve aşınan, çürüyen duyumların donuk, ağır akışından başka şehvet - Göğsüme eğildiğinde, sana odaları açan o kokuyu bile duymaz olacaksın. Bedeninin ılık ve yorgun…
Bugün de koşan bir atın ağzı boyunca koşacağım. Venüs ve Mars gibi, alegorik bir insan imgesi, bir kız portresine dönüşebiliyor nasıl olsa. Düşen, yükselen nesneler gibi, karmakarışık olacağım. Nerede olmalarını istiyorsam ona göre düzenliyorum, evrenin…
GEÇEN AKŞAMÜSTÜ Ruhlarımız, ihtişamlı bir neşeyle süzülüyor. Bu zamanlar sakin bir sürgün hayatı tadı verse de, ikimiz de biliyorduk. Ruhlarımız, imparatorların çöküşü tadında bir hüzne zıt, serin bir akşamüstünün ürpertici dinginliğinde süzülüyor. İkimiz de biliyorduk,…
Canavarsız, belirsiz yansımalara ve renk lekelerine indirgenmiş, o birkaç adımlık düş yumağını yazmak istiyorum. Yaz ortasına doğru, sabahın hafif pusunda doğa uyanıyor. Bütün dikkatimi düşüncelerime ve heyecanıma vermiş, havada geziniyorum. Güneş ışığı nazikçe içime sokuluyor.…
Bazen önümde sınırsız bir yeşil, mavi ve sarı uzanırmış gibi hayal bile kurmuyorum. O yerlerdeki insanların mutluluk dolu aptallığını, bir tutam tuz serper gibi, toprağa bırakıyorum. Bir salı sabahı, yarıda kalmış şehrin küçük bir bahçesinden,…
Deliliğe yakın duran kaygılar mı kuşattı her yanımızı? Hepimiz kendimize doğru bir yolculukta veya hiç geçmeyeceğini sandığımız acıların -sonsuz zannettiğimiz acıların- yolunda, bize dair her şeyin zavallı yakarışlarını haykırıyoruz. Sonsuz değiliz. Tam isyan edecek gibi…
Gezinirken kafamda tasarladığım o bütünüyle kusursuz cümlelerimin karşılık bulamaması, hayatımın baştan sona yararsız, tepeden tırnağa yararsız oluşunu hatırlatıyor. Karşılık bulamıyor, hatırlamıyorum. Sigaramın dumanının hafif kokusu bile onları diriltmeye yetmiyor. Gözüm yaşarıyor ve damağımdaki bu acı…
Ist es mein Leben getraümt oder ist es wahr? (Yaşamımı ben mi düşledim, yoksa o zaten bir rüya mıydı?)
Elimde tuttuğum kadehi istemsizce okşuyorum. O, anlatmamı bekliyor. Anlatacaklarımı dinlemek için gereğinden fazla ilgi göstermesi beni gerçekten rahatsız ediyor. Kafamda yarattığım bütün o fantastik düşünceler, bütün o illüzyon, vagonları çeken atların, yerini buharlı lokomotiflere bırakması…
